W tym samym czasie przyozdabianie ciała tatuażami stało się dla niektórych sposobem na życie. W XIX wieku w Europie żył człowiek o imieniu Konstantyn. Pokazywał on publicznie własne ciało, które ozdobione było prawie 400 motywami. Zarabiał on podobno do 1000 dolarów tygodniowo.
W latach 1800-1900 pośród arystokracji zapanowała moda na kimona i urządzanie mieszkań w stylu japońskim. Tym samym przyszła moda na tatuaż, który w Japonii był wielce ceniony i posiadał wielką wartość w kulturze. Wszystko to zaczęło się w chwili, gdy król Walii - Edward VII w trakcie pobytu w Japonii, wytatuował sobie smoka. Wśród innych znanych osobistości posiadających tatuaż znaleźli się: Lady Churchill, car Mikołaj II, książęta rosyjscy - Aleksy i Konstanty oraz inni.

Rokiem przełomowym stał się rok 1890, wtedy to właśnie w Nowym Jorku niejaki Samuel O`Reilly wynalazł elektryczną maszynkę do tatuowania. Co w znacznej mierze przyczyniło się do popularyzacji sztuki w nowym świecie.
W tle historycznych wydarzeń wojny to wzmożony czas tatuowania skóry. Nie zawsze ma ono na celu zaspokojenie ludzkich potrzeb estetycznych. Żołnierze wykonywali sobie, poza tematyką wojenną, napisy. Miały one na celu w razie śmierci pomóc w identyfikacji ciała, a w hitlerowskich obozach koncentracyjnych tatuowano więźniom na przedramieniu literę i cyfrę. Był to obozowy numer identyfikacyjny. Również żołnierze SS czy Abwehry tatuowali ukryte w pachwinach litery, świadczące o przynależności do elitarnych grup militarnych (znaki SS i A, swastyka). W tamtym czasie zrodził się makabryczny zwyczaj kolekcjonowania wytatuowanej skóry więźniów, znana z tego Ilse Koch zleciła wykonanie abażuru z ludzkiej skóry. Do dziś dnia można spotkać osoby, kolekcjonujące dzieła sztuki spreparowane pośmiertnie.

W latach 60-tych tatuaż przeżywa swój renesans. Studia tatuażu są już znane całej zachodniej cywilizacji, lecz artystycznie sztuka jest jeszcze w powijakach. Dzięki pacyfistycznym trendom ów modernistyczny rytuał szybko podbił kręgi młodzieży akademickiej, a od czasu Woodstock modne stało się przenoszenie na skórę wizerunków swoich idoli i pacyfek. Więc następne dwie dekady siłą rozpędu powiązały tatuaż z rockiem i jego otoczką kulturową. Od tamtej pory nastała "era harley-a" i trwa skutecznie po dzień dzisiejszy. Zatem nie powinno nas dziwić, że fani muzyki dyskotekowej i miłośnicy kultury techno zapragnęli przeszczepić na własny grunt ten odlotowy rytuał.

Tatuaż ma długą i bardzo pogmatwaną historię, z tego powodu wielu go nie rozumie i wypacza. Myślę, a nawet wiem, że powinniśmy porzucić uprzedzenia i skupić się na własnych potrzebach, na życiu. Tu tatuaż jest potrzebny bardziej niż reformy, gdyż bezpośrednio dotyka jestestwa - ciała ludzkiego, bardziej niż cokolwiek. Nie jest to sprawa ani folkloru, ani historii - my Polacy takiej tradycji tatuażu nie mamy. Nie znaczy to, że jej nie potrzebujemy.